ΦΤΙΑΧΝΩΝΤΑΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΦΥΤΕΥΕ ΔΕΝΔΡΑ-ΤΟ ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ- ΕΛΕΝΗ ΝΑ ΣIΓΟΥΡΕΥΤΕΙΣ

Ο άνθρωπος που φύτευε δένδρα

Τα δένδρα απλώνουν τις ρίζες τους βαθιά μέσα στο ζεστό χώμα . Κάτω από τα δένδρα κάθεται η σκιά τους, φιλοξενεί πουλιά και ανθρώπους ,κόβει τη μανία του ήλιου. Μερικά βουνά κουβαλούν στη ράχη τους δάση ολόκληρα , το πράσινο τους κατηφορίζει στις πλαγιές σαν καταρράχτης.
Κάποτε έρχονται φωτιές, καταστροφές μεγάλες παίρνουν μαζί τους δάση , οι άνθρωποι συνηθίζουν να τα κόβουν για να φτιάχνουν αντικείμενα, χαρτί κι ό,τι άλλο, και μένουν τα βουνά γυμνά γεμάτα πέτρες κι άγρια χόρτα.
Οι άνθρωποι τότε φεύγουν απ’τα βουνά, πάνε αλλού να ζήσουν. Όλοι; Όχι όλοι!!
Όταν ήμουν 15 χρονών είχα ανέβει στα βουνά , να τα γνωρίσω, ένας μικρό οδοιπόρος με αφετηρία το χωριό του παππού.
Περπατούσα και περπατούσα και το μόνο που έβλεπα γύρο μου ήταν πέτρες και ξερά αγριόχορτα . Το τοπίο ήταν γυμνό δίχως βλάστηση. Πριν κάποια χρόνια είχε πιάσει φωτιά και το δάσος το κατάπιαν οι φωτιές, όπως μου’χε διηγηθεί ο παππούς.
Ένα χωρίο εγκατελειμένο έδειχνε πως κάποτε ζούσαν άνθρωποι εκεί. Είχαν φύγει όλοι μετά την καταστροφή. Εκτός από ένα βοσκό που τον συνάντησα ήρεμο με τα πρόβατά του. Είχε μαζί του ένα σακούλι βελανίδια και κάθε τόσο , ‘άνοιγε μια τρύπα και φύτευε ένα βελανίδι.
- Είναι τώρα τρία χρόνια που φυτεύω βελανίδια , είπε. Μας κάνουν 100.000 χιλιάδες μέχρι σήμερα. Από αυτά έχουν βλαστήσει 20.000 χιλιάδες Από τούτα τα 20.000 χιλιάδες βλαστάρια , μόνο τα 10.000 χιλιάδες θα γίνουν δένδρα Οι ρίζες τους θα βαστάνε το χώμα όταν βρέχει .οι πηγές θα ξαναβγάλουν νερά , οι διαβάτες θα βρίσκουν σκιά να ξαποστάσουν.
Είχα μείνει άφωνος με την επιμονή αυτού του ανθρώπου. Χωρίσαμε μ’ένα ζεστό :
- Γεια . . .
- Καλό δρόμο
Πέρασαν χρόνια . Στον κόσμο ξέσπασαν πόλεμοι, υπήρχαν φήμες πολέμων, ανεργία ,ανέχεια , δυσπραγία. Η ζωή μου κύλησε μέσα από τον αγώνα να καταφέρω να επιβιώσω να πετύχω στην προσωπική μου ζωή , να βρω δουλεία , να είμαι καλά με τους ανθρώπους που είναι γύρω μου.
Ωστόσο η σκέψη μου γύριζε συχνά σε κείνο τον παράξενο άνθρωπο στο βουνό που φύτευε δένδρα.
Κάποτε αποφάσισα να ξανανέβω στα βουνά , εκεί που’χα συναντήσει πριν πολλα΄χρόνια τον βοσκό . . .

Μικρές ομάδες

Μετά από 30 χρόνια ο οδοιπόρος ανέβηκα ξανά στο βουνό. . .φτιάξε τη συνέχεια της ιστορίας. Τι συνάντησε, πως βρήκε το βουνό, τι σκέφτηκα και πως αισθάνθηκε. . . 14/11/08

Ο κ. Κώστας μετά από 30 χρόνια πήγε ξανά στο δάσος και η εικόνα που αντίκρυσε ήταν ένα δάσος και η εικόνα που αντίκρυσε ήταν ένα δάσος γεμάτο πεύκα και βελανιδιές. Ο κ. Κώστας έψαχνε την καλύβα την οποία είχε φιλοξενηθεί από έναν πολύ καλό παππού. Την καλύβα την βρήκε τον παππού όχι. Μπήκε μέσα στην καλύβα και αντίκρισε ένα σημείωμα το οποίο έλεγε «Ποτέ μην σταματάς να ελπίζεις και να κάνεις τα πάντα για ένα καλύτερο μέλλον».


Πιστικάλης Δημήτρης
Παπαδάκης Ηλίας
Παρπουτζίδης Χρήστος
Πελεκάνου Βασιλική



Μετά από 30 χρόνια ο γέρος είχε πεθάνει. Η καλύβα είχε γκρεμίσει αλλά το δάσος είχε δημιουργηθεί ξανά και δεν υπήρχε αυτό το καρβουνιασμένο τοπίο που σου έκοβε την ανάσα. Ο Κώστας ένιωσε χαρά και ανακούφιση.


Παπαμακάριος Μάνος
Ξανθομάλλης Αθηνόδωρος
Πιταούλης Νικόλαος
Περρής Γιάννης
Α3

Υστερα από 30 χρόνια ο κύριος Κώστας γύρισε στον τόπο όπου ζούσε κάποτε ο παππούς. Είχε πληροφορηθει ότι ο παππούς είχε φύγει από την ζωή. Όταν τελικά κατεύθασε στο παλιό σπίτι του παππού είδε κάτι που τον συνάρπασε. Σχεδόν το 60% του βουνού είχε γεμίσει από δέντρα και φυτά. Ηταν φανταστικό γιατί περίμενε να δεί κάτι διαφορετικό. Δηλαδή δυσάρεστο. Όταν τελικά μπήκε μέσα στο σπιτάκι του παππού θυμήθηκε τις αναμνήσεις που του είχε αφήσει αφήσει η ζωή τότε. Τον πήραν τα κλάματα αλλά δεν δίστασε να μείνει στο σπίτι αυτό. Εκανε μάλιστα και οικογένεια. Δυό παιδιά και μάλιστα τρία εγγόνια.
Όταν ο κύριος Κώστας ή μάλλον ο γερο-Κώστας έγινε παππούλης πήγε και είπε στα παιδιά του να προσέχουν και να αγαπήσουν αυτό το μέρος γιατί αυτό το μέρος είναι παραδεισένιο.
Γιάννης Ρούσσος, Αντώνης Πελέκης, Πιπέρης Παντελής Α3


Μετά από 30 χρόνια….. Ο Κωστάκης είχε μεγαλώσει και είχε κάνει οικογένεια. Δεν ξεχνούσε όμως ποτέ εκείνο το περιστατικό με τον γέροντα. Ετσι ξεκίνησε να πάει σε εκείνο το μέρος νοιώθοντας περίεργα συναισθήματα. Εκείνο το μονοπάτι τον οδήγησε σε ένα δάσος με τόσα πολλά δέντρα που το μάτι του ανθρώπου δεν φτάνει για να τελειώσει. Στο βάθος διέκρινε την καλύβα που με τα χρόνια είχε μισογκρεμιστέι. Τα συναισθήματα ήταν πολλά. Ο γέρος είχε πεθάνει αλλά το πνεύμα του δεν έπαυε να περιφέρεται μέσα στο δάσος που είχε φτιάξει ο ίδιος.


Πρίντεζη Δήμητρα Ονάσογλου Τάσος
Πλυτά Μίνα Ρήγας Νικόλαος Α3

Μετά από 30 χρόνια μεγάλος πια ο Κώστας και γεμάτος περιέργεια να δει τι είχε γίνει το καμένο δάσος, ξεκίνησε να πάει να το επισκεφτεί. Με μεγάλη έκπληξη είδε το δάσος γεμάτο με πανύψηλα πεύκα και άλλα αγριόδεντρα να έχουν κατακλείσει την περιοχή. Καθώς εξερευνούσε το δάσος, είδε δίπλα στην καλύβα μια ταφόπλακα που είχε γραμμένο το όνομα του παππού. Από την μία στεναχωρήθηκε για την απώλεια του, αλλά από την άλλη χάρηκε γιατί ο παππούς είχε καταφέρει να φυτέψει τα δέντρα.

Ξαγοράρης Μανώλης Παραβάλου Φανή
Νομικός Παναγιώτης Πελέκη Χριστίνα Α3


Τρίτη, 17 Φεβρουάριος 2009

ΤΟ ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ

Μια παρέα από μικρά ψάρια, τριγυρνάνε στα βαθιά νερά. Όλα τους λαμπυρίζουν έχοντας ένα χρυσό λέπι, που τους πρόσφερε το Ουράνιο Τόξο, το μικρό χρυσόψαρο, σαν δείγμα της φιλίας τους.Μια μέρα ένα μικρό ψαράκι, ένας ξένος, τους πλησίασε.-Με λένε Διαφορετικό, τους λέει…. ΄Εχασα τη φαμίλια μου και δεν ξέρω που να πάω.-Μπορώ να μείνω μαζί σας;-Όχι, δεν υπάρχει χώρος για σένα, του απαντά ξερά ο Φοβητσιάρης, ένα από τα μικρά ψαράκια.Το Ουράνιο Τόξο, το χρυσόψαρο, δεν καταλαβαίνει γιατί δεν μπορεί ο Διαφορετικός να μείνει μαζί τους. Θα ήθελε να τον βοηθήσει….Αλλά δεν τολμά από φόβο, μη χάσει τους νέους του φίλους.Έτσι λοιπόν η παρέα των μικρών ψαριών φεύγει, αφήνοντας τον μικρό άγνωστο, μόνο και στεναχωρημένο στο μέσο του ωκεανού.Το Ουράνιο Τόξο σκέφτεται συχνά το Διαφορετικό…Θυμάται τότε που και ο ίδιος δεν είχε φίλους ..Ήταν όμως το πιο όμορφο ψάρι του ωκεανού μ’ όλα τα χρυσά του λέπια…. Ήταν όμως και ο πιο μόνος, γιατί δεν ήθελε να μοιραστεί τα χρυσά του λέπια..Το μικρό ψάρι ο Διαφορετικός, θα πρέπει να είναι στεναχωρημένο τώρα….Μια μέρα ένας τρομερός καρχαρίας, μεγάλος και επικίνδυνος άρχισε να τους γυροφέρνει. Ξαφνικά τους επιτίθεται σαν αστραπή. Τρομαγμένα τα ψαράκια, τρέχουν να κρυφτούν σε μια σπηλιά.Όλα εκτός από το Διαφορετικό που ήταν κάπου εκεί κοντά μόνος του….

Μοιραστείτε τα συναισθήματα, τις σκέψεις που σας ήρθαν μέσα από αυτή την ατέλειωτη ιστορία…Συνεχίστε την ιστορία με το μικρό ψαράκι που βρίσκεται σε κίνδυνο.

5/2/2009
Το ψαράκι αφού όλοι οι άλλοι κρύφτηκαν, έμεινε μόνο του στον ωκεανό μαζί με τον καρχαρία. Τότε το ψαράκι μίλησε στον καρχαρία και τον παρακάλεσε πολύ να μην τον πειράξει. Ο Διαφορετικός έγινε φίλος με τον καρχαρία και μαζί με αυτόν πήγαν να φοβίσουν τα άλλα τα ψάρια που νόμιζαν ότι ήταν ανώτεροι από τον Διαφορετικό, αλλά τώρα που ο Διαφορετικός είχε έναν φίλο ανώερο από αυτούς τα άλλα τα ψάρια φοβισμένα από τον καρχαρία έγιναν φίλοι και με τον Διαφορετικό και με τον καρχαρία.
Ζώρζος ΓιώργοςΚάιλας ΗλίαςΝάσσος Χρήστος

Μπορεί να μην προλάβαινε να κρυφτεί αλλά σαν διαφορετικό ψάρι που ήταν είχε και εκείνο μια μαγική δυνατότητα. Ήταν το ψάρι «άνεμος». Με γρήγορες κινήσεις κατάφερε να ξεφύγει από τον καρχαρία και να τον ακινητοποιήσει. Και έτσι ξεκίνησαν την συζήτηση :- Άφησέ με να έρθω να σε φάω, λέει ο καρχαρίας στον Διαφορετικό.- Μην προσπαθείς να φύγεις, εδώ θα μείνεις να συζητήσουμε. Θα κάνεις λίγο χρρρρ να σε ακούσω; Ε; φανταστικέ καρχαρία;- Χρρρ τώρα που το έκανα μπορώ να μείνω μαζί σου γιατί δεν έχω παρέα; Λέει στεναχωρημένος ο καρχαρίας.- Ναι κάτσε, όχι για μένα για την φουκαριάρα την μάνα σου που θα είναι στεναχωρημένη που θα είσαι μόνος σου. Απάντησε το ψαράκι στον καρχαρία.- Εντάξει θα κάνουμε φοβερή παρέα μαζί. Μίλησε μου για σένα… Γιατί σε λένε Διαφορετικό; Μήπως είμαι και εγώ διαφορετικός;- Βέβαια είσαι διαφορετικός. Και επειδή οι άλλοι δεν σε έχουν γνωρίσει γι αυτό σε φοβούνται, λέει το ψαράκι…-
Είμαι ο καρχαρίας και μόλις τελείωσα.
ΦραγκίσκαΓιώργοςΜύριαμΣοφία

Μια φορά ήταν ένα παιδί στο σχολείο μας όπου ήταν διαφορετικό από τα άλλα παιδιά, ήταν μαυριδερός γι αυτό ξεχώριζε από τα άλλα. Όλα τα παιδιά του φερόντουσαν λες και δεν ήταν άνθρωπος, τον κορόιδευαν συνέχεια και αυτός ένιωθε μόνος. Δεν κατάλαβε γιατί του φερόντουσαν έτσι ώσπου μια μέρα τον πλησίασε ένα αγόρι και άρχισαν σιγά σιγά να κάνουν παρέα. Αυτός χάρηκε και δεν το πίστευε. Το παιδί που τον πλησίασε κατάλαβε πως δεν κρίνουμε τον άλλον εξωτερικά αλλά γνωρίζοντας τον. Σιγά σιγά το παιδί αυτό έκανε παρέα και με άλλα παιδιά διότι άρχιζαν σιγά σιγά να τον γνωρίζουν. Και τότε σκέφτηκαν πως θα ένιωθαν αυτοί αν ήταν στην θέση του. Του ζήτησαν συγνώμη και κάνανε παρέα όλοι μαζί. Το κακό των παιδιών αυτή την εποχή είναι πως δεν προσπαθούν να γνωρίσουν τον άλλον και μετά να τον κρίνουν, αλλά βλέπουν εξωτερικά τον άλλον… Πρέπει λοιπόν να έρθουμε κοντά με τον άλλον και να μην τον κρίνουμε εξωτερικά…Τέλος
Άννα

Ο καρχαρίας πλησίαζε όλο και πιο πολύ προς το μέρος του μικρού ψαριού. Το Ουράνιο τόξο κατάφερε να ξεπεράσει την δειλία του και πήγε με κίνδυνο της ζωής του να σώσει το μικρό Διαφορετικό. Καθώς πλησίαζε στον καρχαρία το Ουράνιο τόξο, μια λαμπερή ηλιαχτίδα, έκανε αντανάκλαση πάνω στο χρυσόψαρο (ουράνιο τόξο) και μ΄αυτήν την μικρή προσπάθεια το ουράνιο τόξο κατάφερε να τυφλώσει τον καρχαρία και να σώσει τον μικρό Διαφορετικό. Στο εντωμεταξύ τα υπόλοιπα ψάρια στην αρχή χλεύασαν το ουράνιο τόξο αλλά μετά του φέρθηκαν σαν να ήταν ήρωας. Το Ουράνιο τόξο πήρε τον μικρό Διαφορετικό, γύρισε την πλάτη του στην παρέα του, δείχνοντάς τους ότι ο φόβος δεν είναι αυτό που κρατάει μια παρέα ενωμένη αλλά η αποδοχή της διαφορετικότητας κι ο σεβασμός προς τον οποιοδήποτε μικρό διαφορετικό!!
Μπουντούρη ΜαρίαΚαβουρίδη ΝίκηΚωνσταντινίδου Ιωάννα

Το Ουράνιο τόξο πήγε να σώσει τον Διαφορετικό τραβώντας τον στην σπηλιά. Μετά από λίγο έφυγε ο καρχαρίας βλέποντας ότι δεν μπορούσε να φάει κανένα ψαράκι. Τα άλλα ψάρια θεώρησαν σωστή την πράξη ου ουράνιου τόξου και ακολουθώντας το παράδειγμα του τον ενέταξαν στην παρέα τους χωρίς κανένα αντάλλαγμα. Με τον καιρό γίνανε οι καλύτεροι φίλοι. Τους βοήθησε πολλές φορές ο Διαφορετικός σε κινδύνους γι αυτό και ποτέ δεν μετάνιωσαν την στιγμή που τον πήραν στην παρέα τους.Ποτέ μην απαρνιέσαι κανέναν προτού τον γνωρίσεις. Μπορεί να γίνεται και οι καλύτεροι φίλοι.

Περρής ΙωάννηςΟνάσογλου Αναστάσιος

Ο Διαφορετικός παρατήρησε καλά τον καρχαρία και κατάλαβε ότι τον γνώριζε από παλιά. Του εξήγησε ότι τα ψάρια που κυνηγούσε ήταν γνωστοί του και τον παρακάλεσε να μην τους κάνει κακό. Από εκείνη την μέρα ο Διαφορετικός εντάχθηκε στην παρέα και των άλλων ψαριών. Το Ουράνιο τόξο αφού είχε μετανιώσει για τον τρόπο που φέρθηκαν στον Διαφορετικό του χάρισε κι εκείνου ένα λέπι για να λαμπυρίζει κι αυτός. Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.
Ξαγοράρης ΜανώληςΝομικός Παναγιώτης

Καθώς αντίκρισε μπροστά στα μάτια του τον Διαφορετικό απέναντι από τον καρχαρία γεννήθηκε μέσα του το συναίσθημα του φόβου, μην τυχόν τον σκοτώσει και έτσι πήρε την παρέα του και το Ουράνιο τόξο και τον έσωσαν.
Πλυτά Μίνα Πελεκάνου Βασιλική Πρίντεζη Δήμητρα

Έτσι όπως πήγαινε ο καρχαρίας να φάει τα άλλα ψαράκια, μπήκε στην μέση ο Διαφορετικός λέγοντας του να σταματήσει και να φάει εκείνον. Μόλις άκουσαν τα λόγια του Διαφορετικού τα άλλα ψαράκια έγιναν όλα μια γροθιά και νίκησαν τον καρχαρία. ΄Ετσι και ο Διαφορετικός μπήκε στην παρέα. Γι αυτό αν είμαστε όλοι ενωμένοι θα μπορούσαμε να νικήσουμε κάθε δυσκολία στην ζωή μας.
Πιτσικάλης Δημήτρης Παπαδάκης Ηλίας Παρπουτζίδης Χρήστος

Το χρυσόψαρο κατάφερε να ενταχθεί στην παρέα δίνοντας ένα χρυσό λέπι στα άλλα ψαράκια. Ο Διαφορετικός που δέχεται την επίθεση από τον καρχαρία δεν αντιλήφθηκε την απειλή και δεν κατάφερε να τον βοηθήσει και να αποφύγει το μοιραίο συμβάν.
Παπαμακάριος Μάνος Πιπέρης Παντελής Παπαδάτος Σπύρος

Ο ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΑΚΡΥΣ ΔΡΟΜΟΣ

«Μία φορά και ένα καιρό ήταν ένα κορίτσι που το έλεγαν ‘ Ελένη να Σιγουρευτείς’....Μία μέρα εκεί που περπατούσε, βρήκε ένα παπουτσάκι τόσο δα. Αναρωτήθηκε τίνος ήταν .Το ‘ βαλε στην τσέπη της και τότε άκουσε ένα θόρυβο πίσω της..τικ-τακ....Γυρίζει και τι να δει; Ένας νάνος που κούτσαινε γιατί φορούσε ένα παπούτσι. Του λέει λοιπόν:-Μήπως είναι δικό σου το παπούτσι;-Ναι απάντησε ο νάνος και άρχισε να χορεύει γύρω από μία βελανιδιά. Τότε της είπε να πάει μαζί του στη χώρα των νάνων και ο βασιλιάς του θα της έδινε για ανταμοιβή , ότι ζητούσε.-Υπάρχει ένας ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΔΡΟΜΟΣ και ένας ΜΑΚΡΥΣ με πολλές ομορφιές....-Πως θα ξέρω ,είπε η Ελένη ποιο δρόμο να πάρω; Ο σύντομος ή ο μακρύς και ωραίος είναι ο καλύτερος;Ο νάνος χοροπήδησε και επανέλαβε πολλές φορές.-Ο ένας είναι μακρύς και όμορφος, ο άλλος σύντομος.Η Ελένη αφού ρώτησε και ξαναρώτησε και πάντοτε έπαιρνε την ίδια απάντηση, θύμωσε .-Τότε πες μου πώς θα σιγουρευτώ ποιος θα μου αρέσει;Ο νάνος πήδηξε και προσγειώθηκε σ’ ένα λουλούδι λέγοντας:-Στη χώρα των νάνων πηγαίνει κάποιος από τους δύο δρόμους.Τότε φύσηξε δυνατός αέρας και σκόρπισε το λουλούδι και τον νάνο στους πέντε ανέμους και έτσι η Ελένη ..……………………………………………………………………

Μετά από 5 χρόνια η Ελένη έγραψε ένα γράμμα στη μητέρα της και της ανέφερε το γεγονός αυτό. Της έγραψε αν πήγε στη χώρα των νάνων ,αν πήρε το σωστό δρόμο καιΠοία η ανταμοιβή της από τον βασιλιά, αν πήρε τελικά κάποια ανταμοιβή.

ΑΓΑΠΗΤΗ ΜΑΝΑ : Πήρα τον δρόμο τον μακρύ για να πάω στην χώρα των νάνων, για να μου δώσει ο βασιλιάς τους ένα δώρο γιατί βοήθησα κάποιον νάνο που είχε χάσει το παπούτσι του. Και λέω να πάρω τον μακρύ το δρόμο που είναι και πιο όμορφος αλλά δεν ξέρω τι θα συναντήσω. Θα είναι μακρύς και όμορφος. Ετσι όπως μου είπε ο νάνος ή θα είναι μακρύς και γεμάτος παγίδες που πρέπει να περάσω για να φτάσω στην χώρα των νάνων. Μαμά πήρα τον μακρύ τον δρόμο και στην αρχή ήταν ένα παραμύθι. Ηταν λες και είσαι στον παράδεισο, αλλά προς το τέλος είχε πολλά εμπόδια. Τόσα πολλά όσα έχω περάσει και στην ζωή μου. Τα πέρασα με μεγάλη δεξιοτεχνία, δεν το έβαλα κάτω και έφτασα στην χώρα των νάνων. Βρήκα τον νάνο που είχα βοηθήσει και με πήγε στον βασιλιά και του είπα άμα μπορεί να με βοηθήσει και μου είπε ναι!!! Και του ζήτησα να με γυρίσει σε εσένα και έτσι όπως έγινε θα με γυρίσει σε εσένα γιατί σε αγαπώ πολύ μανούλα μου.Πολλά φιλιά
Η κόρη σουΕλένηΓιάννης Β.

Αγαπητή μητέρα,Πέρασαν πέντε χρόνια από τότε που έχεις να με δεις, ξέρω έχεις ανησυχήσει αλλά όταν μάθεις τι έγινε όλον αυτό τον καιρό, σίγουρα θα καταλάβεις ότι άξιζε τον κόπο.Περπατώντας στο δάσος εκείνη την ημέρα που έφυγα για να πάω στη γιαγιά συνάντησα ένα νάνο (όσο παράξενο και να σας φαίνεται, ναι υπάρχουν), ο οποίος είχε χάσει το ένα του παπούτσι το οποίο το είχα βρει εγώ, του το έδωσα και απ την χαρά του μου είπε αν θέλω να πάω στην χώρα των νάνων και ο βασιλιάς τους θα μου έδινε ένα δώρο λόγω της καλής πράξης που έκανα στον μικρό τους νάνο. Όμως μέσα σ΄όλα αυτά τα καλά υπήρξε και ένα δίλλημα, να πάρω τον σύντομο δρόμο που οδηγούσε κατευθείαν στη χώρα ή τον μακρύ δρόμο. Φυσικά δεν μου είπε τι να κάνω και εξαφανίστηκε πριν ακόμα το καταλάβω. Φεύγοντας όμως έπεσε ένα χαρτί από τον σκούφο του που έλεγε : για να πετύχεις αυτό που θές πρέπει να έχεις υπομονή. Διάλεξα τον σύντομο δρόμο αλλά καθώς προχωρούσα τα λόγια του χαρτιού στριφογύριζαν στο μυαλό μου και ξαφνικά γύρισα πίσω, αποφασισμένη να πάρω τον μακρύ δρόμο χωρίς να με νοιάζει τι θα αντιμετωπίσω, αρκεί να πετύχω το στόχο μου.Επιτέλους έφτασα και είμαι καλά. Ο βασιλιάς όταν με είδε με κοίταξε περήφανος σαν να με ήξερε και μου είπε πως η ιστορία τελειώνει εδώ και ότι το δώρο μου ήταν να μάθω στη ζωή μου να έχω υπομονή και επιμονή και όλοι μου οι στόχοι θα πραγματοποιηθούν ανεξάρτητα από τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσω.Με αγάπη
Η κόρη σουΕλένη!
Αρμακόλα Ειρήνη Βογιατζή Νικολέττα Βασσάλου Εύη Δαλεζίου Γεωργία
14/11/2008

Η μικρή Ελένη έστειλε γράμμα στη μαμά της για να της πει πως πήγε από τον μεγάλο δρόμο για να βρεθεί στην χώρα των νάνων. Μόλις έφτασε στην χώρα των νάνων είδε το νανάκι που είχε συναντήσει στο δάσος και τον ρώτησε που είναι ο βασιλιάς του. Εκείνος μόλις την είδε έμεινε έκπληκτος. Την πήγε στο βασιλιά του. Ο βασιλιάς την καλοδέχτηκε επειδή βρήκε το παπούτσι του νάνου και την ρώτησε τι θέλει για αντάλλαγμα. Η μικρή Ελένη μόλις άκουσε από το βασιλιά τι θέλει πήρε τον λόγο και τον ρώτησε πια ήταν η διαφορά από τον μεγάλο δρόμο και τον μικρό. Ο βασιλιάς της απάντησε πως στον γρήγορο δρόμο θα συναντούσε κακά ξωτικά τα οποία ήταν εχθροί των νάνων και μπορεί να της κάνανε κακό, κρατώντας την αιχμάλωτη. Ο βασιλιάς την κράτησε στο παλάτι του για πάντα και έφερε κοντά της όλη της την οικογένεια. Και έτσι ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!!!
Σωτήρης, Δημήτρης, Βερονίκη

Η Ελένη να σιγουρευτείς ακολούθησε το γρηγορότερο δρόμο, έφτασε στο βασιλιά και του ζήτησε μια και μόνο χάρη, να επιστρέψει ξανά κοντά στη μάνα της.
Βασιλειάδης, Γαβιώτης, Γεράρδης


Αγαπητή μαμά,
Πριν 5 χρόνια στο δάσος συνάντησα έναν νάνο που είχε χάσει το παπούτσι του και για καλή του τύχη το είχα βρεί εγώ. Τότε του έδωσα πίσω και για να με ευχαριστήσει με προσκάλεσε να πάω στην χώρα των νάνων και ότι θελήσω να μου το δώσει ο βασιλιάς τους. Επίσης μου είπε ότι υπάρχουν δύο δρόμοι, ο κοντός ο γρήγορος και ο μακρύς ο όμορφος. Τον ρώτησα ποιος είναι ο καλυτερος και εκείνος μου απάντησε πως είναι επιλογή δική μου ποιόν δρόμο θα διαλέξω. Πήρα τον δρόμο τον μακρύ τον όμορφο επειδή ήμουν σίγουρη πως θα συναντούσα ωραία και φανταστικά πράγματα. Οντως συνάντησα τα καλύτερα που περίμενα πως θα μου τύχουν σ αυτόν τον δρόμο. Μόλις βρέθηκα στην χώρα των νάνων εντυπωσιάστηκα και πίστευα ότι όλα είναι ψεύτικο όνειρο. Αμέσως έτρεξα να βρω τον νάνο και να τον ευχαριστήσω για όλα όσα μου είπε. Μετά πήγα και συνάντησα τον βασιλιά των νάνων και του ζήτησα να ζήσω την υπόλοιπη ζωή μου σ αυτή την χώρα.
Δαλμυράς Xριστόφορος, Βλαχογιάννης Βασίλης